سوءمدیریت؛ وبال گردن استانهای کمبرخوردار/ بیکاری و مهاجرت دو معضل اساسی مناطق مرزنشین است
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کُردتودی، کردستان، استانی در غرب کشور، استانی که در هزینه های زیادی پرداخت کرده تا بتواند پا برجا بماند،استان کردستان دارای شهرهای است که قدمت فراوانی دارند، اما محرومیت و مظلومیت دو واژه عجین شده با این استان است که سالیان سال است آن را با خود به یدک می کشد.
بیکاری زخم چرکینی در استان کردستان است که برای التیام آن کلنگ های فراوانی بر زمین زده شد اما هیچکدام آنها به سرانجام نرسید و این زخم روز به روز عمیق تر و چرکین تر شد و موجب بروز مشکلات فراوانی می گردید که مرهم این زخم ها مسوولان جهادی با داشتن روحیه و تفکر بسیجی است که متاسفانه قحطی آن در استان کردستان به خوبی مشاهده می شود.
وعده هایی که در زمان انتخابات رنگ و بوی اجرایی می گیرد، وعده هایی که دروغ بود، پروژه های که فقط در حد وعده و قول های آبکی بوده است، کردستان نیازمند مسوُولان جهادی است ، مناطق حاشیه ای شهرهای بیجار قربانی ناکارآمدی مسوُولان، تیترهای آشنایی خبرگزاری های و سایت های خبری تحلیلی کردستان است که هر چند فقط یک بار خبر تاپ می شود.
بعد از درج هر گزارش از ناکارآمدی مسئولان با خودمان می گوییم شاید این کلمات تلنگری باشد برای برخی مسئولین که مانند لاک پشت در لاک خود خزیده اند و فقط دو دستی میز و صندلی عیانی را چسبیده اند که مبادا آن را از دست دهند.
آن طرف تر مردم کردستان مانده اند با خیابان هایی که زیر بار ترافیک مانده اند و نسبت به 50 سال قبل هیچ تغییری نکرده اند، دستفروشانی که هر روز از ساماندهی آنها خبر می دهند، پروژه هایی که فقط روی کاغذ تعریف شده است و نتیجه همه آنها مردمانی که هر روز بار سفر می بندند و برای کسب لقمه ای نان رنج غربت را به کام خود شیرین می کنند تا شرمنده زن و بچه خودشان نباشند.
نبود عدالت اجتماعی و عدم تحقق وعده هایی که فقط و فقط در هنگام انتخابات رنگ و بوی اجرا به خود می گیرد روح و جان مردمان سخت کوش کردستان را می لرزاند.
پروژه های اشتغالزایی، کلاف سردرگمی که بازیچه دست مسئولان شده است
هر چند وقت یکبار و در مناسبت های مختلف مسئولان ارشد کردستان خبر از افتتاح پروژه های اشتغالزایی را رسانه ایی می کنند که موجب دلگرمی جوانان این خطه می شود، اما بعد از گذشت یک سال آنجا می بینیم سرابی بیش نیست.
مرادزاده یکی از شهروندان بیجاری در گفتگو با خبرنگار کردتودی اظهار داشت: کاهش چشم گیر جمعیت در چند سال اخیر و به طور کلی مهاجرفرستی این شهر، عدم توسعه شهری، بافت فرسوده شهری، عدم ثبات مدیریتی، نبود سرمایه گذار، عدم توجه به فرصت ها و پتانسل های موجود در شهرستان از مهم ترین دغدغه های دیار بیجار گروس است.
وی گفت: نبود کارخانه تولیدی و یا پروژه های اقتصادی، نبود سرمایه گذار، عدم توجه مسئولان به صنایع دستی و تولیدات خانگی از مهم ترین مشکلات در استان کردستان است.
حبیبی یکی دیگر از شهروندان بیجاری بیان داشت: مهمترین مشکل استان کردستان، گرفتار شدن در دست یک سری مدیران ارشد که بعلت مدیریت ضعیف فقط وبال گردن استان هستند.
وی ادامه داد: در شهر بیجار چندین سال است که شورای شهر و شهرداری دم از افتتاح کارخانه تولید قطعات بتنی می زنند، اما بعد از گذشت چند سال فقط در حد وعده مانده و آب از آب تکان نخورده است.
«پتروشیمی بیجار» پروژه ای که از نصب تابلو فراتر نرفت
سال 95 استاندار استان کردستان از احداث پتروشیمی بعثت کردستان در بیجار خبر دادند، پروژه ای که بعد از گذشت 4 سال فقط در حد یک تابلو باقی مانده که این تابلو هم مدتی به سرقت رفت و مجددا تابلو جدید نصب شد.
واحد پتروشیمی بیجار اگر به عنوان تکمیل کننده پتروشیمی کردستان و توسعه صنایع پایین دستی در منطقه مورد نظر قرار بگیرد، میتواند دستاوردهایی همچون اشتغال آفرینی و توسعه تولید داخلی محصولات پتروشیمی را محقق نماید.
احداث پتروشیمی کردستان یکی از پروژه های مهم اشتغالزایی است که نیازمند جدیت استاندار و پیگیرهای لازم برای راه اندازی است تا مردم استان کردستان بیشتر از این به نظام بدبین نشوند.
عدم استفاده از ظرفیت های کردستان جهت رونق آن
استان کردستان دارای 220 کیلومتر مرز مشترک با کشور عراق است و این مرز می تواند ظرفیت خوبی برای در راستای اشتغالزایی و توسعه مبادلات مرزی باشد.
در حال حاضر طبق آمارهای اعللم شده بیش از 500 هزار نفر از ساکنان شهرهای مرزی مریوان و بانه، سقز و سروآباد و البته جوانان بیکار سایر شهرهای استان به دلیل نبود شغل پایدار مشغول کولبری هستند.
کولبری در استان کردستان همچنان ادامه دارد و قول های مسئولان برای ساماندهی آنها فقط بر روی کاغذ تعریف شده است.
طی سال های گذشته طرح هایی زیادی برای ساماندهی کولبران در استان از انسداد مرزها تا تبدیل کولبری به پیله وری ارائه شد که هیچکدام از آنها تا کنون به نتیجه نرسیده و کولبری همچنان بعنوان یک معضل جدی در این خطه ادامه دارد.
سخن آخر؛
بیکاری و مهاجرت دو معضل اساسی در استان کردستان است که متاسفانه مسئولان همچنان بی تفاوت از کنار آن رد می شوند و برای خوب جلوه دادن خود هر چند وقت یکبار پروژه های بزرگی بر روی کاغذ تعریف می کنند که اگر در طول سال یک دهم از آنپروژه ها به سرانجام می رسید ، دیگر جوان کردستانی با تحصیلات عالیه مجبور به کولبری یا مهاجرت به شهرهای حاشیه ای تهران و کرج نمی شدند.
منبع خبر: dana.ir